جوشکاری به روش A-TIG بر روی فولاد ابزار D2 با فلاکس های اکسیدی SiO2 و ZnO

در این پژوهش، جوشکاری فولاد ابزار سردکار آلیاژی D2 مورد بررسی قرار گرفته است. سعی گردیده است به کمک روش A-TIG راه حل مناسبی برای افزایش عمق نفوذ و نسبت عمق به عرض جوش در مقایسه با روش TIG جست و جو شود . متغیرهای این پژوهش نوع فلاکس فعال اکسیدی و شدت جریان در نظر گرفته شده اند که تاثیر هر یک بر عمق نفوذ و عرض جوش و ظاهر آن مورد بررسی قرار گرفته است. فلاکس های مورد استفاده در این پژوهش ZnO و SiO2 بودند و جوشکاری در پنج شدت جریان 85 ، 100 ، 115 ، 130 و 145 آمپر انجام شد. نتایج حاصل نشان دادند که در فلاکس ZnO انحراف قوس و پاشش به دلیل مقاومت الکتریکی فلاکس ظاهر نامناسبی را در جوش بوجود آورده است. جوش های حاصل از فلاکس SiO2 دارای ظاهری مطلوب بوده و افزایش عمق نفوذ و کاهش عرض جوش را در بر داشته است. فلاکس SiO2 در این پژوهش بهترین عملکرد را با افزایش عمق نفوذ تا 4/5 میلی متر در شدت جریان 145 آمپر از خود به جای گذاشته است.